Πριν από τον Σωτήρη Δημητρίου ένας άλλος συγγραφέας, ο πολυβραβευμένος και αγαπητός Δημήτρης Νόλλας, είχε αφιερώσει το βιβλίο του «Φωτεινή μαγική» στους μετανάστες: «Η παρουσία των ξένων στον τόπο μας είναι μια πραγματικότητα που έρχεται από πολύ παλιά και ξυπνάει άλλοτε αισθήματα αλληλεγγύης και άλλοτε αισθήματα άγριας εκμετάλλευσης. Το μίσος δεν έχει τίποτα να κάνει ούτε με το ένα ούτε με το άλλο. Η ξενοφοβία χαρακτηρίζει μικρόνοες και κατσικόμορφους ανθρώπους. Και είναι γνωστό πως ο πολιτισμός αυτού του τόπου, δηλαδή η γλώσσα και η πίστη του, η ταυτότητά του με μια λέξη, πάντα κατανοούσε και πάντα αφομοίωνε το διαφορετικό», τονίζει ο Δημήτρης Νόλλας, εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν να εστιάσει τη γραφή του στους μετανάστες. Παράλληλα θεωρεί ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να μας διδάξουν πολλά για τη ζωή: «Αυτό που μπορεί να μάθει ο βολεμένος άνθρωπος της Δύσης είναι πως η Θεία Πρόνοια λειτουργεί πάντα: Ένας ‘‘βολεμένος’’ άνθρωπος έχει το αντίστοιχό του σε έναν άνθρωπο δυστυχισμένο. Σε έναν πεινασμένο άνθρωπο, στόχο μιας επιθετικής κοινωνίας του κέρδους και βομβών ακριβείας». Θα μπορούσε σε μερικά χρόνια η ενασχόληση των καλλιτεχνών με τους μετανάστες να γίνει μόδα: «Σε αυτό το θέμα δεν υπάρχει ‘‘δυστυχώς’’ ή ‘‘ευτυχώς’’. Μετά το 1789 ο χειρισμός ενός κοινωνικού ζητήματος επιτρέπεται να γίνεται από τον πάσα ένα: και από κάποιον πίθηκο της δημοσιογραφίας, αλλά και από κάποιον που γνωρίζει το ζήτημα. Είναι επόμενο, λοιπόν, πολλά ουσιαστικά ζητήματα να γίνονται της ‘‘μόδας’’, να χάνουν δηλαδή τη σημασία τους μέσα στον αφρό της καθημερινότητας, και άλλα, τα περισσότερα, να μη βλέπουν καν το φως της δημοσιότητας. Δεν πειράζει. Οι μόδες περνούν, είναι κάτι που είναι καλό να θυμάται κανείς».