Το «Τρυφερό δέρμα» (του οποίου τις 65 σελίδες θα έπρεπε να απολαύσουν όλοι όσοι απαιτούν απ’ τη λογοτεχνία μια συνδυασμένη επίδειξη χιούμορ, δράσης και παράδοξου) είναι το τρίτο βιβλίο του Δημήτρη Νόλλα, μετά την «Πολυξένη» και την, ασφαλώς περίφημη, «Νεράιδα της Αθήνας». Περιέχει έξι διηγήματα («Ο γάμος», «Το τρυφερό δέρμα», «Ο άλικος κύκλος», «Βηθεσδά», «Ο…
Ο Σπ. Τσακνιάς γράφει για τη Μ. Δούκα, τον Δ. Νόλλα και τη Ζ. Ζατέλη (μέρος Β) Ζυράννα Ζατέλη, «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» (1993) Οι ήρωες του μυθιστορήματος της Ζατέλη, ενώ διατηρούν τη γήινη υπόστασή τους, προικίζονται με χαρακτηριστικά και ιδιότητες οι οποίες τους ωθούν να υπερβούν εκείνο το πλαίσιο αληθοφάνειας που…
Ήρωες, δυο αχώριστοι παιδικοί φίλοι, η κοπέλα που από κοινού ερωτεύθηκαν και ο συγγραφέας που πίσω από όλα τα πρόσωπα κινεί τα νήματα. Ο ένας από τους δύο φίλους είναι ρεαλιστής, άνθρωπος της δράσης και ο άλλος αιθεροβάμων, πιστός της ονειροπόλησης. Και οι δυο έχουν διαπράξει επιπολαιότητες (την κλοπή μιας βυζαντινής εικόνας, τη διπλή προδοσία…
Για να δούμε τώρα και ποια είναι τα καλύτερα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 1988. Βέβαια την προσωπική μου γνώμη εκφράζω επισημαίνοντας δυο απ’ αυτά, αλλά πιστεύω και όσοι τα έχουν διαβάσει θα συμφωνήσουν ότι δεν έχω πέσει έξω στις εκτιμήσεις μου. Καλύτερη, λοιπόν, συλλογή διηγημάτων παραγωγής 1988 είναι, κατά…
Σβετ στα ρώσικα σημαίνει το φως, Σβέτα είναι η Φωτεινή, ένας καθαρός συμβολισμός από τον Δ. Νόλλα στο νέο του βιβλίο «Φωτεινή Μαγική». Η αχτίδα του φωτός στην άκρη του υπαρξιακού και κοινωνικού τούνελ των μικροαστών της Ελλάδας του 2000, που δύναται με τρόπο μαγικό, ανορθολογικό, να τροφοδοτήσει την ελπίδα της διεξόδου. Περνούν από μπροστά…
Τα χρόνια της μάθησης και της μελέτης είναι κυρίως τα χρόνια της σκέψης της αυτοκτονίας, όποιος το αρνείται έχει λησμονήσει τα πάντα. (…) Τη σκέψη της αυτοκτονίας, ως τη μοναδική σκέψη που λειτουργεί αδιάκοπα, δεν την έκανε μόνο ο καθένας για τον εαυτό του, όλοι έκαναν αδιάκοπα τη σκέψη αυτή, και άλλους τους σκότωσε αμέσως…
Δημήτρης Νόλλας. «Ονειρεύομαι τους φίλους μου». Το «Ονειρεύομαι τους φίλους μου», του Δημήτρη Νόλλα, είναι ένα κείμενο που διαθέτει, πριν και πέρα από οτιδήποτε άλλο, φωνή. Μια φωνή που σπάει από τις εκφραστικές της αποχρώσεις, βυθίζεται στις σιωπές της, προσπαθεί να επιπλεύσει μέσα στο κουλουβάχατο που της επιβάλλει η ανάσα της. Διεκδικεί την αθωότητά της…
Η τελευταία συλλογή του Δημήτρη Νόλλα Δημήτρης Nόλλας, «Ο παλαιός εχθρός», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004, σελ. 127, τιμή 10 ευρώ Επί τη συμπληρώσει τριακονταετούς διακονίας στον συγγραφικό στίβο, ο Δ. Νόλλας εκδίδει το δέκατο τρίτο βιβλίο του, αποτελούμενο από δεκατρία διηγήματα. Τυχαίες οι αριθμητικές συμπτώσεις, καθώς τόσα συμβαίνει να είναι τα διηγήματα που δημοσίευσε εντός εννέα…