Ο γνωστός συγγραφέας Δημήτρης Νόλλας διατηρεί τις ίδιες εμμονές και την ίδια διάθεση να τις «ξεφορτωθεί» (μέρος Β)

Βρίσκετε δικαιολογημένο το κλίμα οργής και μεμψιμοιρίας που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα; Το 1950, μόλις τέλειωσε η τρομακτική δεκαετία καταστροφών στην Ελλάδα, με την κατοχή και τον εμφύλιο, εγώ θυμάμαι ανθρώπους να ξεκινούν με τα πόδια από τη μία άκρη της Αθήνας στην άλλη για να φέρουν το μεροκάματο στο σπίτι. Βγήκαν από μια κόλαση…

Χωρίς μετριοφροσύνη

Δημήτρη Νόλλα: «Τα καλύτερα χρόνια». Νουβέλα. Αθήνα 1984. Μέσα στο ’84 είχαμε δυο παρουσίες του Δημήτρη Νόλλα, τα «Καλύτερα χρόνια», που σχολιάζω μ’ αυτό το σημείωμα, και μια νεότερη συλλογή διηγημάτων με συμμετοχή του Νόλλα στον τόμο «Τρία διηγήματα», μαζί με το Θανάση Βαλτινό και το Χριστόφορο Μηλιώνη. «Τα καλύτερα χρόνια» χωρίζονται σε τρία μέρη,…

Δημήτρης Νόλλας – Μικρά ταξείδια

Ακόμα κι εκείνοι που έχουν το καρούμπαλο της λογοτεχνίας από γεννησιμιού τους ανακαλύπτουν, προϊόντος του χρόνου, ότι η γραφή είναι φαρμακολύτρια, καθώς εξειδικεύεται σε εκλεπτυσμένες αυτοθεραπείες του μονίμως ασθενούντος εγώ. Για ποιον άλλο λόγο μπορεί να ταξιδεύει κανείς, αν όχι για να μην κάνει φόνο; Δύσκολος άνθρωπος, τζόρας και αταίριαστος, ο Νόλλας ταξιδεύει με το…

Οι ιστορiες εiναι πάντα ξένες

Οι «προδότρες λέξεις», οι «ανόητες λέξεις» ή τα «ξέφτια των λέξεων που ψάχνουν στα τυφλά τον σκοπό τους μέσα σε ένα κείμενο ξεδοντιασμένο», όπως αποκαλούσε ο Νόλλας τα υλικά της τέχνης του, της άτιμης γραφής που πάντα τον κατηύθυνε και τον έκανε να γράφει σχεδόν από ανάγκη, δεν τον πρόδωσαν: τον ανύψωσαν, τον παρέσυραν και…

Το παράλογο κάθε πράξης ανθρώπινης

Το «Τρυφερό δέρμα» (του οποίου τις 65 σελίδες θα έπρεπε να απολαύσουν όλοι όσοι απαιτούν απ’ τη λογοτεχνία μια συνδυασμένη επίδειξη χιούμορ, δράσης και παράδοξου) είναι το τρίτο βιβλίο του Δημήτρη Νόλλα, μετά την «Πολυξένη» και την, ασφαλώς περίφημη, «Νεράιδα της Αθήνας». Περιέχει έξι διηγήματα («Ο γάμος», «Το τρυφερό δέρμα», «Ο άλικος κύκλος», «Βηθεσδά», «Ο…

Ένας κριτικός, τρεις συγγραφείς (μέρος Β)

Ο Σπ. Τσακνιάς γράφει για τη Μ. Δούκα, τον Δ. Νόλλα και τη Ζ. Ζατέλη (μέρος Β) Ζυράννα Ζατέλη, «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» (1993) Οι ήρωες του μυθιστορήματος της Ζατέλη, ενώ διατηρούν τη γήινη υπόστασή τους, προικίζονται με χαρακτηριστικά και ιδιότητες οι οποίες τους ωθούν να υπερβούν εκείνο το πλαίσιο αληθοφάνειας που…

Από τη μια εικόνα στην άλλη

Ήρωες, δυο αχώριστοι παιδικοί φίλοι, η κοπέλα που από κοινού ερωτεύθηκαν και ο συγγραφέας που πίσω από όλα τα πρόσωπα κινεί τα νήματα. Ο ένας από τους δύο φίλους είναι ρεαλιστής, άνθρωπος της δράσης και ο άλλος αιθεροβάμων, πιστός της ονειροπόλησης. Και οι δυο έχουν διαπράξει επιπολαιότητες (την κλοπή μιας βυζαντινής εικόνας, τη διπλή προδοσία…

Ιχνία

Για να δούμε τώρα και ποια είναι τα καλύτερα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 1988. Βέβαια την προσωπική μου γνώμη εκφράζω επισημαίνοντας δυο απ’ αυτά, αλλά πιστεύω και όσοι τα έχουν διαβάσει θα συμφωνήσουν ότι δεν έχω πέσει έξω στις εκτιμήσεις μου. Καλύτερη, λοιπόν, συλλογή διηγημάτων παραγωγής 1988 είναι, κατά…

«Φωτεινή Μαγική», ή η αναζήτηση μιας αχτίδας

Σβετ στα ρώσικα σημαίνει το φως, Σβέτα είναι η Φωτεινή, ένας καθαρός συμβολισμός από τον Δ. Νόλλα στο νέο του βιβλίο «Φωτεινή Μαγική». Η αχτίδα του φωτός στην άκρη του υπαρξιακού και κοινωνικού τούνελ των μικροαστών της Ελλάδας του 2000, που δύναται με τρόπο μαγικό, ανορθολογικό, να τροφοδοτήσει την ελπίδα της διεξόδου. Περνούν από μπροστά…

Η αυτοχειρία ως συστατικό στοιχείο του εκπαιδευτικού συστήματος

Τα χρόνια της μάθησης και της μελέτης είναι κυρίως τα χρόνια της σκέψης της αυτοκτονίας, όποιος το αρνείται έχει λησμονήσει τα πάντα. (…) Τη σκέψη της αυτοκτονίας, ως τη μοναδική σκέψη που λειτουργεί αδιάκοπα, δεν την έκανε μόνο ο καθένας για τον εαυτό του, όλοι έκαναν αδιάκοπα τη σκέψη αυτή, και άλλους τους σκότωσε αμέσως…